تنب‌‌بزرگ، تنب‌کوچک، بوموسی.
نام‌هایی که همواره از دوران کودکی در کتاب‌های درسی شنیده‌ایم و خوانده‌ایم. در سال‌های اخیر هم هر از گاهی که شیطنت کشور کوچک و پرادعای همسایه، مبنی بر مالکیت این جزایر در فضای رسانه‌ای و سیاسی گُل می‌کند، دوباره این نام‌های عزیز در محافل حاکمیتی و عمومی بر زبان‌ها جاری می‌شود.
اما به راستی چرا این جزایر محبوب ایرانیان با چنین چالش‌های منطقه‌ای و جهانی مواجه هستند و گرفتار حاشیه‌های دیپلماتیک.
آنچه بیش از همه زمینه این شیطنت‌ها را فراهم کرده است، نگاه امنیتی و نظامی به این جزایر ایرانی است.
مطلب مرتبط: چراغ سبز بوموسی به گردشگری
جزایری که هنوز برای ایرانیان خاطره نساخته‌اند و جغرافیایی دست‌نیافتنی بوده‌اند.
این دوری هر چند با دوستی همراه بوده است اما آسیب‌های دیپلماتیک بسیاری برای کشور رقم زده و زمینه تداوم ادعاها را فراهم کرده است. رفت و آمدهای موقت مسئولان و برگزاری رویدادهای مناسبتی راهکار تقویت حس ملی و پایان دادن به ادعاها نسبت به این جزایر محسوب نمی‌شود.
این جزایر برای خلاص شدن از حاشیه‌های بی‌پایه و اساس نیاز به مردمی‌سازی دارند. باید اداره امور و حاکم شدن روح زندگی در این خاک سرزمینی را به مردم سپرد و در این میان گردشگری بهترین راهکار ممکن برای رونق اقتصادی، تقویت حس ملی و پایان تنهایی این ثروت‌های ایرانی است.
خوشبختانه وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با درک اهمیت استراتژیک گردشگری از ساخت کمپ ۳۰ هکتاری گردشگری با  5 هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری برای اقامت و تفریح گردشگران ایرانی و خارجی در جزیره بوموسی خبر داده است.
این جزایر می‌توانند با رویکردی مبتنی بر فرهنگ بومی و ایرانی و طبیعت کم‌نظیر منطقه، توجه گردشگران را به خود جلب کنند. 
علاقمندان بسیاری برای سرمایه‌گذاری هستد که با برنامه هدفمند و منسجم، رفع موانع حاکمیتی و ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز، می‌توانند مقصد گردشگری جدیدی برای ایران خلق کنند.