میان غربت خاک گرفته هنرهای قدیم دستی و ساخته های لوکس امروزی صدای ناله بافته ای با نقش و نوایی از سرِ درون، ترکیبی از نای و نی به گوش می رسد؛ صدا و بهانه ای برای نشستن پای صحبت های بانوی حصیرباف بابلی.

میان غربت خاک گرفته هنرهای قدیم دستی و ساخته های لوکس امروزی صدای ناله بافته ای با نقش و نوایی از سرِ درون، ترکیبی از نای و نی به گوش می رسد؛ صدا و بهانه ای برای نشستن پای صحبت های بانوی حصیرباف بابلی.
سارا خاتون باباجانزاده که او را در روستا به نام 'جیران خاتون' یا 'جیرون خاتون' می شناسند متولد سال 42 است و به مدت زمان همین عدد است که دستانش بر حصیر نقش خاطره می زند، اقتصاد خانواده اش از شالیکاری است و در کنار آن باغ میوه و سبزیجات هم به سفره آنها رونق و رنگ بوی بیشتری می دهد.
آموختن حصیر بافی را از بافتن کلاه و زنبیل حصیری آغاز کرده است زیرا در کشاورزی مورد استفاده است و آن را حرفه ای پیامبری می داند که از والدین خود آموخته و به گفته او این هنر نسل اندر نسل در خانواده شان انتقال یافته تا به او رسیده است.
به گزارش ایرناروزگاری نه چندان دور ، حصیر بافی در روستاهای مازندران پیشه ای خانگی و عادی بود و در تمام خانه ها رواج داشت، اما امروز کمتر خانه ای بوی حصیر و ساز و برگش را می دهد و کمتر کسی دست بر تار و پود حصیر می بندد.
با وجود اینکه شغل شوهرش حصیر بافی نیست اما به گفته او در تمام مراحل حصیر بافی از تهیه مواد اولیه تا حضور در نمایشگاه های ملی و بین المللی همسرش در کنار او ایستاده و وی را یاری می کند.
همه فرزندانش هم در حرفه حصیر بافی مهارت دارند اما سرنوشت، زندگی آنان را در مشاغل دیگر سوق داده است و هر کدام به شغل مورد علاقه خود مشغول هستند. 
در روستای وی هنوز هم برخی ها چراغ پیشه حصیر بافی را روشن نگه داشته اند، اما به غیر او هیچ کس این کار را گسترش نداده و همه به صورت سنتی و برای مصرف شخصی حصیر بافی می کنند.
گاله ، نوعی گیاه خودرو است که در بسیاری از مناطق استان مازندران در فصل بهار و تابستان رشد می کند. ساقه این گیاه محکم و ضخیم است و در صنایع دستی مختلف مانند کوب بافی و حصیر بافی مورد استفاده قرار می گیرد. 
جیران نیز به همراه شوهرش سالهای گذشته به راحتی درکنار ریل قطار مسیر ساری قائمشهر مواد اولیه حصیر بافی یا همان گاله را تهیه می کرد که با توجه به دیوار کشی این مسیر این کار برای آنها سخت شده و امسال در اطراف محمود آباد و فریدونکنار گاله ها را جمع آوری کرده اند.
محصولات او به شکل مستقیم به کشور آلمان ارسال شده که مورد توجه قرار گرفت و به صورت غیر مستقیم نیز برخی از مشتریان محصولات را خریداری و در کشورهای دیگر می فروشند.
در مازندران از نوعی حصیر به نام 'کُوب' برای زیراندز استفاده می شود و برای بافت 'کوب' از گیاهان خودرو چون 'گاله' ‌و 'واش'که در باتلاق ها و آب بندان ها می روید استفاده می کنند.
براساس کاوش های باستان شناسی در مازندران و ایران قدمت حصیر بافی به بیش از هفت هزار سال می رسد.
به نظر می رسد توجه بیشتر به این رشته هنری و صاحبان این هنر و تبلیغات و بازاریابی برای محصولات آن می تواند از فراموشی این هنر ارزشمند پیشگیری و موجبات احیای بیشتر آن را فراهم کند.