کمتر کسی است که بدانددر ایران خودمان دیواری هست که بعداز دیوار چین دومین دیوار طولانی قاره آسیا به شمار می‌رود.

دیوار بزرگ باستانی گرگان که در استان گلستان واقع شده، به عنوان طولانی‌ترین اثر معماری ایران باستان و دومین دیوار تاریخی بلند در قاره آسیا پس از دیوار چین (به طول 6 هزار کیلومتر) با 200 کیلومتر طول از ساحل دریای خزر واقع در شمال گمیشان شروع و بعد از طی مسیر در امتداد گرگان‌رود تا حوالی پارک ملی گلستان در شهرستان کلاله امتداد دارد.
دیوار دفاعی گرگان در بین اهالی منطقه به “مار سرخ” هم مشهور است. علت نام‌گذاری آن استفاده از آجرهای سرخ در قسمت میانی دیوار است. به عقیده کارشناسان این دیوار نیز همانند دیوار چین به منظور دفاع از مرزهای کشور و برای مقابله در برابر نفوذ دشمنان ساخته شده است. جالب اینجاست که برای این دیوار انتهایی مشخص نشده به این دلیل که در زمان ساخت این دیوار، سطح آب دریای مازندران از الان پایین‌تر بوده و ممکن است بخش‌هایی از این دیوار زیر آب دریا قرار گرفته و تخریب شده باشد.
قدمت این دیوار که از آجرهای گلی سرخ رنگ ساخته شده به دوره ساسانی باز می‌گردد. یک تیم باستان‌شناسی مرکب از محققان ایرانی و بریتانیایی موفق شده‌اند تاریخ احداث آن‌ را سده ۵ و یا ۶ میلادی تعیین کنند. پادشاهان ساسانی که با امپراتوری روم شرقی جنگ‌های مداومی داشتند از سوی شمال نیز با تهدید قوم هون (Hun) و دیگر اقوام شمالی روبه‌رو بودند. بنابراین احداث این دیوار می‌توانست محل رخنه این اقوام را به داخل ایران در فواصل کوهستان‌های قفقاز و خط ساحلی دریای مازندران ببندد .این دیوار از دیوار هادریان که توسط امپراتور هادریان در مرز انگلستان و اسکاتلند احداث شد، طولانی‌تر و از بسیاری از بخش‌های دیوار چین، بیش از هزار سال کهن‌تر است. تصور می‌شود که این دیوار سومین دیوار بزرگ تاریخی (بعد از دیوار چین و دیوار سمیز آلمان) جهان و بزرگترین دیوار آجری دنیا باشد. این دیوار همچنین طولانی‌ترین اثر تاریخی ایران است که طی ۹۰ سال ساخته شده‌ است. در این دیوار دفاعی اشیایی هم یافت شده که تخمین تاریخ ساخت را با چالش‌هایی مواجه می‌کند. سفال خاکستری و قرمز دوره اشکانی و سفال قرمز دوره ساسانی به همراه شیشه و فلز از جمله‌ این آثار هستند. شواهدی در یکی از سربازخانه‌ها و دژها، نشان از حضور سربازان و فعال بودن ویژگی دفاعی آن تا حداقل یک قرن پس از ساخت دارد اما پس از این مدت به دلیل نیاز به حضور سربازان بیشتر در نبرد با امپراطوری روم یا مقاومت در برابر دیگر حملات، به طور تدریجی دیوار متروک شد.
جالب است بدانید برای نخستین بار یک عکاس خلبان آمریکایی عکس این دیوار را ثبت کرد. آقای اشمیت خبرنگار آمریکایی که با هواپیمای خود در سال ۱۳۱۶ از نقاط باستانی ایران عکاسی می‌کرد، در منطقه گرگان دیوار قرمز رنگی را دید که از سمت دریای خزر به طرف کوه‌های گلیداغ امتداد دارد. او از این دیوار عکس گرفت و این عکس‌ها سندی برای تحقیقات باستان‌شناسان ایرانی و خارجی بر این دیوار شد.