هر چند جاذبه‌های طبیعی بکر و جذاب این استان هم ناشناخته باقی مانده است.
هنوز جاذبه‌های پرتعداد تاریخی و داشته‌های غنی فرهنگی این سامان در معادلات گردشگری جایی ندارد.
ظرفیت‌های جذابی که می‌تواند پای گردشگران فرهنگی داخلی و خارجی را به این استان باز کند.
در غرب مازندران که بیشتر مورد توجه گردشگران است، جاذبه‌هایی وجود دارد که به دلیل ماهیت فرهنگی که دارند، می‌تواند تراز گردشگری شمال ایران را در ابعاد فراملی نیز ارتقا بخشد.
خانه موزه نیما یوشیج-پدرشعر نو فارسی- موزه کندلوس به عنوان یک موزه روستایی فاخر، کاخ موزه رامسر و... از جمله مکان‌‌‌های فرهنگی هستند که هنوز در تعریف مقاصد گردشگری مورد توجه جدی و کاربردی قرار نگرفته‌اند.
گردشگری فرهنگی این استان تنها به گذشته و تاریخ محدود نمی‌شود.
این نوار ساحلی دلربا و جنگلی، مکان‌هایی را در خود جای داده که در سالیان اخیر با ذوق و خلاقیت ایرانی ساخته شده‌اند و چیزی از همتایان خارجی خود کم ندارد.
شهر زیبای ایزدشهر را می‌توان نماد گردشگری هنری مازندران توصیف کرد.
این شهر مجوعه‌ای را در خود جای داده است که دیدنی است و می‌تواند به تنهایی بهانه‌ای باشد برای سفر به این شهر ساحلی.
جایی که مجله تخصصی هنرهای تجسمی_ "تندیس" _ان را شبیه هرم شیشه ای موزه لوور توصیف می‌کند و "پرویزبراتی"خبرنگار روزنامه شرق، معماری ان را بلند پروازانه و فضای داخلش را تداعی کننده «گران‌پاله» پاریس.
موزه گالری "دیدی" را می‌توان نگین مرکز هنری مازندران و ایران توصیف کرد که برای چهره‌های برجسته هنرهای تجسمی و گالری‌های مطرح کشور تحسین برانگیز است.
روبان این مجتمع سه‌هزار متری را علي جنتي وزیر سابق ارشاد برید.
"علي توسلي" بنيان‌گذار موزه گالري "ديدي" اين مجموعه را آوردگاهی هنري می‌خواند که می‌تواند زمينه‌ساز برخورد انديشه‌ها و پويايي اقتصاد هنر باشد.
مردی که باید او را نماد پشتکار و به نتیجه رساندن ایده‌هایش نامید.
"دیدی" ماحصل سالها علاقمندی او به اثار هنری است. مجموعه‌ای که برداشتی از کشورهای مطرح در عرصه هنر است اما شبیه هیچکدام نیست.
تلفیق مکانی هنری با امکانات تفریحی از ویژگی‌های این مجموعه است و به همین دلیل می‌تواند مقصدی برای لذت بردن از روح نوازی هنر در مکانی باشد که ارامش و نشاط با ان توام است.
 توسلی، از دهه ۵۰ در بازار هنر ایران حضوری فعال داشته و اگر از اثری خوشش امده ان را خریداری کرده است.
گردآوری صدها اثر هنر معاصر ایران از هنرمندان فعال، نتیجه‌ی سال‌ها علاقه‌ی وی به هنر است.
توسلی را باید اقای خاص هنر و اقتصاد نامید. خریدار پروپا قرص اثار هنری، اهل فروش انچه برمی‌گزیند نیست و علاقه‌ای به درامدها و معادلات این وادی ندارد. افقی دارد که هنر را از حساب بانکی متمایز می‌کند.
شاید خوش‌شانسی مازندرانی‌هاست که یک قرعه کشی دانشگاهی موجب شد تا پای یک جوان اصفهانی خوش ذوق به دیارشان باز شود.
۵۴ سال پیش توسلی وارد دانشگاه نفت شد. همان سال اول برای سفر به کمپ محموداباد قرعه کشی می‌کنند. توسلی یکی از ۲۰ نفری است که به مازندران می‌اید و برای اولین بار ساحل و دریای خزر را می‌بیند.
همین قرعه مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد. بعدها ویلایی در ایزدشهر می‌خرد و اخر هفته هایش می‌شود ساحل و طبیعت دلربای این شهر.
بعداز جنگ، با خرید ملکی در ایزد شهر، مجموعه ۱۳۰ واحدی "دلکده"را می‌سازد .تداوم رویاها و ایران دوستی‌اش منجر به ساخت مجموعه "دیدی"می‌شود که همواره در طول زندگی دغدغه شکل‌گیری ان را داشت. او بر این باور است که شمال ایران با قدمت کهن و تاریخی که دارد و طبیعت کم‌نظیرش، به مراتب بهتر و جذابتراز جایی مثل کشورهای حاشیه خلیج فارس برای مبدل شدن به مرکز معادلات اثار هنری است.
 "دیدی"جایی برای حظ بردن از اثاری است که خالقان هنرمندی دارد.
در کنار این موزه گالری، پازل لذت بردن شما در رستوران،کافی شاپ و خانه کتاب این مجموعه کامل می‌شود.
توسلی چندان علاقه ای به رسانه‌ای شدن ندارد. شاید همین دلیل موجب شده تا بسیاری از علاقمندان و گردشگران دوستدار هنر، هنوز به دیدن "دیدی"نرفته اند. توسلی برای "دیدی"برنامه‌ها و ارزوها دارد و توسعه این مجموعه را کماکان در سر می‌پروراند.
دیدی"از قابلیت‌های لازم برای مقصد گردشگری شدن برخوردار است و می‌تواند با تعریف بسته مناسب سفر، نمادی برای گردشگری فرهنگی و هنری باشد.
"دیدی"را باید دید.
عباس مهدوی