بیست و دومین جام جهانی فوتبال ۳۱ آبان ماه تا ۲۷ آذر ماه در قطر برگزار خواهد شد.
رویدادی که قطری ها شبانه روز برای آبرومند شدن ان تلاش می کنند تا بهترین روزهای خاطره انگیز را برای فوتبال دوستان رقم بزنند.
به گزارش عصر میزبان این اولین جام جهانی محسوب میشود که یک کشور از جهان عرب میزبانی می کند و همچنین بعد از جام جهانی ۲۰۰۲ دومین بار است که جام جهانی در آسیا برگزار خواهد شد.
قطری ها از دسامبر ۲۰۱۰ که توسط فدراسیون جام جهانی فوتبال، فیفا به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ انتخاب شدند؛ توانستند زیر ساختهای گردشگری و شهری خود را توسعه بخشیده زیرساخت های لازم برای میزبانی شایسته را فراهم کنند.
قطر بیش از۲۰۰ میلیارد دلار برای زیرساختها، هزینه کرده است. برای مقایسه، جام جهانی ۲۰۱۸ طبق گزارشها بین ۱۰ تا ۱۵ میلیارد دلار برای روسیه هزینه داشته است که این گزارش، قطر را به گرانترین جام جهانی تا به امروز تبدیل کرده است.
میزبانی ایران از گردشگران جام جهانی یک فرصت استثنائی برای کشور ما محسوب می شود تا پتانسیل های بالقوه خود را بالفعل کرده و صنعت گردشگری را به شکل کاملا محسوسی توسعه بخشیم.
به غیر از اظهار نظر وزیر راه و شهرسازی مبنی بر راه اندازی کشتی کروز، هنوز برنامه رسمی و نهایی برای بهره بردن از این رویداد از سوی مسئولان مرتبط اعلام نشده است. به گفته قاسمی علاقه مندان به تماشای بازیهای جام جهانی قطر میتوانند صبح از بوشهر و کیش با کروز به قطر بروند و پس از تماشای بازیها، شب به کشور برگردند. وزیر راه همچنین از برقراری پروزاهای شاتل بین کیش و قطر خبر داد تا مسافران غیر ایرانی بتوانند دراین جزیره اقامت کنند و برای تماشای بازیها به قطر بازگردند.
اما دراین میان رییس جامعه تورگردانان ایران درگفتگو با ایلنا اعلام کرد که گردشگری از قطر در روزهای جام جهانی وارد ایران نخواهد شد.
ابراهیم پورفرج با اشاره به نزدیک شدن به بازیهای جام جهانی ۲۰۲۲ در قطر و برنامههایی که ایران برای جذب تماشاچیان این بازیها دارد، گفت: معتقد هستم تماشاچیان جام جهانی قطر به ایران سفر نمیکنند. تماشاچیان جام جهانی عموما ورزشکار و جوان هستند و ایران مقصد گردشگران جوان نیست.
او درخصوص وعدههای وزیر میراث و گردشگری درخصوص در نظر گرفته شدن برنامهریزیهای مناسب و متعدد برای استفاده حداکثری از حضور گردشگران جام جهانی قطر به کیش و قشم، گفت: هرچند ما روی صحبتهای وزیر خیلی حساب کرده بودیم اما بعدها با اتفاقاتی که شاهد بودیم، آن را رها کردیم.