اگر تا چند سال پیش در مورد منطقه گردشگری نمک آبرود در چالوس حرفی زده می‌شد، همه در مورد زیبایی‌ها و چشم انداز‌ها و محیط‌زیست بکر و خدادادی صحبت می‌کردند.

بهشتی کوچک در دل مازندران که حد شمالی آن به دریای خزر و حد جنوبی‌اش به ارتفاعات مدوبن از بلندی‌های رشته‌کوه البرز منتهی می‌شود. اما حالا دیگر نمک آبرود متعلق به همه ایرانیان نیست و نمی‌توان از ارتفاعات آن مناطق زیبا و اتصال زمین و دریا را در زیباترین حالت خود دید. امروز برنامه‌های شرکت حاکم بر این منطقه رویایی به سمت و نفع مرفهین و پولدار‌ها تغییر کرده و با تخریب این منطقه روزانه ساختمان‌ها و ویلا‌هایی را در آن سبز می‌کند که قیمت‌های نجومیشان نشان می‌دهد بخش اعظمی از ایرانیان دیگر نه اینکه نخواهند، بلکه نمی‌توانند پای به این نقطه بگذارند.
 شهرک نمک‌آبرود که در دوازده‌کیلومتری غرب چالوس واقع شده و قسمتی از اراضی منطقه را با وسعت تقریبی ۶۵۰ هکتار در بر می‌گیرد. حد شمالی این اراضی را دریای خزر و حد جنوبی آن را ارتفاعات مدوبن که بخشی از سلسله جبال البرز است تشکیل داده است. وجود پارک‌های جنگلی بنفشه و شمشاد در قسمت شمالی این مجموعه با وسعت تقریبی ۲۰۰ هکتار مناظر بدیعی را در این قسمت از اراضی به وجود آورده است. ضمن آنکه در جنوب این اراضی دامنه کوه مدوبن به صورت جنگلی فشرده و با جاذبه‌های بصری فوق‌العاده واقع شده است. این‌ها تعاریفی است که تا چند سال پیش در مورد نمک‌آبرود وجود داشت و تمام کسانی که به این منطقه سفری داشته‌اند خوب می‌دانند با صعود به ارتفاعات مدوبن که به وسیله تله کابین صورت می‌گرفت می‌توانستند شاهد مناظر بسیار زیبایی در پایین دست باشند که اتصال رویایی زمین و دریا را به تصویر می‌کشید. اما امروز دیگر این تعاریف جایی در نمک‌آبرود ندارد و این منطقه که روزی قرار بود به عنوان یکی از نقاط توریستی ایران قد علم کند حالا به شهرکی مسکونی تبدیل شده با ساخت و ساز‌های بی‌رویه و بی‌ضابطه، آن هم با قیمت‌های نجومی و برای افرادی خاص.
 سرزمینی در انحصار پولدار‌ها
 کافی است این بار به وسیله تله کابین نمک‌آبرود خود را به ارتفاعات مدوبن برسانید تا به جای تمام آن زیبایی‌ها و رنگ و نقاشی‌های طبیعی سابق، شاهد ساختمان‌هایی باشید که یکی‌یکی قدعلم کرده و این نقطه از چالوس را به یکی از بدقواره و زشت‌ترین مناطق شمال تبدیل کرده است. امروز نمک‌آبرود هر چه دارد، آرامش ندارد. زیبایی‌هایش را از دست داده و مانند یک ملک شخصی هر روز بخشی از زمین‌های خود را به ساخت هتل‌های آسمان‌خراش و ساختمان‌های مسکونی می‌دهد. شاید بیش از هر چیز تابلو‌ها و دست نوشته‌های «ویلا و آپارتمان فروشی» در این منطقه جلب توجه می‌کند. البته از حدود ۲۵ سال پیش که بحث احداث شهرک در نمک‌آبرود مطرح شد قرار بود این شهرک با اهدافی مشخص کار خود را شروع کند. یعنی ایجاد یک شهر اقامتگاهی – تفرجگاهی برای جذب جمعیت غیر ساکن شهرستان‌های نوشهر و چالوس و همچنین منطقه‌ای توریستی برای ارائه خدمات به تمام ایرانیان و گردشگران خارجی.
 ولی حالا انگار بخش ساخت و ساز‌ها آن‌قدر قدرت گرفته که در حال بلعیدن تمام زمین‌های این منطقه است و البته ساخت هتلی مجلل در کوهپایه هم نشان می‌دهد این خانه‌ها و ویلا‌ها برای کدام قشر از جامعه بنا شده‌اند. از بخش توریستی و تفریحی هم یک تله کابین باقی مانده و شهر بازی کوچک و فرسوده‌ای که به گفته مراجعه کنندگان، خاطرات وسایل بازی دهه ۶۰ را تداعی می‌کند. هر چند مدیران این مجموعه در تبلیغاتشان و معرفی امکانات بخش توریستی از تله کابین خط ۱ و ۲ – سورتمه – کارتینگ – پارک ماجراجویی – شهر بازی – زیپ لاین – شیر دریایی – باشگاه تیراندازی و موتور ۴ چرخ نام می‌برند، اما هرگز از قیمت‌های آن‌ها نمی‌گویند و در گرانی هزینه‌های تفریح در نمک‌آبرود برای اقشار متوسط و ضعیف جامعه که بخش زیادی از جمعیت را تشکیل می‌دهند همین بس که از لحظه ورود به این شهرک که ۱۰ هزار تومان دریافت می‌شود، هر خدمتی، قیمتی دارد که همان قشر مرفه و ساکنان شهرک از پرداختش برمی‌آیند.
 نمک آبرود ؛ملکی شخصی!
 خوب است بدانیم در سال ۱۳۶۴ برای بخشی از محدوده اراضی نمک‌آبرود طرح توسعه تهیه گردیده است. این طرح بر اساس ساختار شبکه اصلی خیابان‌های موجود شکل گرفت و بعد از تصویب احداث شهرک نمک‌آبرود در اواخر سال ۱۳۵۷ مصوبه مذکور توسط وزارت مسکن و شهرسازی ابلاغ شد. شهرکی که حالا حدود ۲۲۰ هکتار از این سرزمین را به خود اختصاص داده تا یکی از زیباترین نقاط مازندران از دسترس مردم عادی و متوسط جامعه دور بماند.
 این یک حقیقت است که مرتفع‌ترین تله‌کابین کشور را باید در شهرک توریستی تفریحی نمک آبرود جست‌وجو کرد. تله‌کابینی که می‌تواند بعد از حدود ۱۵ دقیقه افراد را به قله کوهستان مدوبن برساند. اما مجموعه ساخت و ساز‌های بی‌رویه و بی‌ضابطه، هزینه‌های بالا برای خدمات ضعیف، نارضایتی‌های موجود در میان افراد شاغل در شهرک، عدم پیشرفت و تغییر در وسایل و امکانات موجود که سال‌هاست در حال کار هستند موجب شده تا امروز از نمک‌آبرود به عنوان فاجعه‌ای در دل محیط‌زیست رویایی و بکر مازندران نام برده شود. متأسفانه گویی وقتی حصار‌ها به دور نمک آبرود کشیده شد تا از این بهشت کوچک حفاظت کرده و بهره‌مندی از آن را برای همه ایران مهیا کند، کم‌کم همه چیز تغییر و مدیران مجموعه باور کردند که می‌توانند در این ملک شخصی دست به هر کاری بزنند و شاهد امر هم غالب شدن ساخت و ساز‌ها بر تمام برنامه‌های تفریحی و سیاحتی. امروز آنچه بیش از هر چیز دیگری در شهرک به اصطلاح تفریحی و توریستی نمک‌آبرود به چشم می‌خورد موضوع از بین رفتن محیط سبز آن و حاکم شدن آهن و آجر و سنگ و بتون برای به وجود آمدن خانه‌ای جهت تفریح پولدار‌ها و مرفهین جامعه است.

منبع: روزنامه جوان