وقتي سال ها پيش استاد كمال الملك با مشاهده استعداد دروني يكي از شاگردانش به طنز وي را 'آميرزا ابوالحسن خان رقيب' ناميد،تصور نمي كرد اين نوجوان باذوق روزي يكي از چهره هاي برتر هنر مجسمه سازي ايران شود.
بیشتر افرادی كه از خیابان انقلاب به عنوان یكی از شاهراه‌های مواصلاتی شهر تهران گذشته‌اند، گذرشان به میدان فردوسی افتاده است. عابران این خیابان می توانند از میان هیاهوی شهر، مجسمه مردی را مشاهده كنند كه در ارتفاع 12 متری در میانه این میدان ایستاده و كتابی را به نشانه سی سال تلاش خود برای علم و ادب ایران زمین در آغوش كشیده گرفته است.
به طور قطع میدان فردوسی به خاطر قرار گرفتن مجسمه ای از شاعر حماسه سرای ایرانی در وسط آن، به عنوان یكی از زیباترین و سمبلیك ترین میادین اصلی شهر تهران شناخته می‌شود.
سال 1337 یعنی زمانی كه اعضای انجمن حفظ آثار و میراث ملی تصمیم گرفتند، پیشنهاد ساخت نمادی از خالق شاهنامه را به یكی از هنرمندان مجسمه ساز بدهد، نامی جز 'ابوالحسن خان صدیقی' به ذهشان خطور نكرد.
وی كه در آن زمان در ایتالیا به سر می‌برد، بلافاصله كار ساخت این اثر را در كارگاه خصوصی خود آغاز كرد و ظرف مدت یك سال این اثر را از جنس مرمر خلق كرد و به واقع كه با هنر و خلاقیت خود، اثری ماندگار به یادگار گذاشت.
گفته می شود 'گوستینوس آمبروزی' مجسمه ساز مشهور ایتالیایی به هنگام مشاهده مجسمه فردوسی در كارگاه استاد صدیقی در رم در دفتر یادبود نوشت: 'دنیا بداند من خالق مجسمه فردوسی را كه میكل آن‍‍‍‍‍ژ ثانی شرق است، شناختم. میكل آنژ بار دیگر در مشرق زمین متولد شده است.'
حالا خبر رسیده مجسمه فردوسی ساخته ماندگار ابوالحسن صدیقی که در جریان ترمیم غیراصولی به دو رنگ درآمده، قرار است در سال آینده توسط ایتالیایی‌ها ترمیم شود.
مجید قادری ـ معاون فرهنگی هنری سازمان زیباسازی تهران ـ گفت: در سازمان زیباسازی پیگیر وضعیت مجسمه فردوسی هستیم و ان شاءالله در سال آینده قرار است باتوجه به رایزنی‌هایی که با شرکتی در کشور ایتالیا داشته‌ایم، این اثر را با حضور کارشناسان این شرکت ترمیم خواهیم کرد.