جواد قارایی راوی و سازنده مجموعه مستند «ایرانگرد» به تازگی در پستی اینستاگرامی، درباره سفر خود به کشور عمان و برنامه‌سازی برای معرفی جاذبه‌های گردشگری این کشور خبر داده است.                         

  عمان انگار قدرم را بیشتر می‌داند       
دو سال قبل در برنامه «خندوانه» دیدید که طرحی را به نام «سفر به سرزمین رویاها» ارائه دادم. این طرح درباره دو گردشگر خارجی بود که به ایران می‌آمدند و ما قرار بود از آن‌ها فیلم بگیریم و با این برنامه طبق فرمایش مقام معظم رهبری با پروژه ایران‌هراسی مقابله کنیم. این طرح را نوشتم، اما متاسفانه نه وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و نه سازمان صداوسیما حمایتی نکردند و حالا آن طرح در گوشه‌ای خاک می‌خورد. پس از آن، طرح «ایرانگرد کوچک» را ارائه دادم که درباره ایران و ایران‌شناسی برای بچه‌ها برنامه بسازیم؛ تا کودکان که آینده‌سازان فردای کشور محسوب می‌شوند، ایرانِ خود را بهتر بشناسند. چون معتقدم کودکان اگر درباره ایران‌شان آگاهی کمی داشته باشند، یک خطر است. اتفاقا آن طرح را هم در برنامه «خندوانه» عنوان کردم و به شبکه‌های نهال و امید دادم، اما متاسفانه باز هم هیچ حمایتی نشد.
«ایرانگرد ۶» در حالی که طرح کامل آن را از مدت‌ها پیش به سازمان ارائه کردم، اما به جایی نرسیده و هیچ خبری نشده است. من هم هفت ـ هشت ماه است که خانه‌نشین‌ام. در جلسه نخبگان با رییس‌جمهور هم که دعوت شده بودم، به ایشان گفتم که باید برای کارآفرینی، رونق اقتصادی و مقابله با ایران‌هراسی، در زمینه صنعت گردشگری‌ کار کنیم اما می‌بینیم که حمایتی نشدم.
به طرح‌هایم پاسخی داده نمی‌شود و خانه‌نشین هستم. به همین دلیل، دعوت مسؤولان عمانی را پذیرفتم تا برنامه‌ای را برای تلویزیون عمان بسازیم. درخواست آن‌ها این بود که پروپوزالی برای معرفی جاذبه‌های گردشگری عمان به مردم جهان بدهم. آن‌ها علاقه دارند که کشورشان در سطح جهانی شناخته شود. مطمئنم که می‌توانیم کار بزرگی انجام بدهیم.
اولویت من ایران است، اما عمان انگار قدرم را بیشتر می‌داند. هنوز هم اگر وزارت گردشگری یا سازمان صداوسیما بخواهند که «سفر به سرزمین رویاها»، «ایرانگرد ۶» یا «ایرانگرد کوچک» را بسازیم، قطعا و یقینا اولویت اول و آخرم ایران است. همین‌طور که همیشه گفته‌ام قهرمان زندگی من شهید چمران است که دانشگاه برکلی آمریکا را با پول و شهرت رها می‌کند تا به ایران بیاید و برای ایران کار کند. من هم دوست دارم که به ایران خدمت کنم، اما وقتی بهایی داده نمی‌شود، مجبورم جایی بروم که قدرم را بدانند.