عیدامسال؛ سر سفره «استامبولی»

حالا اما، کتاب تازه‌ای از ضابطیان منتشر شده که روح استانبول، زوایایی که اغلب از چشم یک گردشگر عادی پنهان می‌ماند، را به ما نشان می‌دهد؛ «استامبولی».
ضابطیان از اول مهر تا اول آبان ماه سال ۱۴۰۰ را در استانبول ترکیه گذرانده و حاصلش شده کتابی که قرار است به مخاطب، درباره مردم و ملاقات‌های نویسنده با آن‌ها بگوید. نیمای سفرنامه نویسی ایران درباره ی استامبولی می گوید:سال‌ها بود دوست داشتم کتابی درباره استانبول بنویسم. با توجه به شرایط کرونا و محدودیت‌های سفر، در این دوره مسافرت به استانبول از سفر به هر جای دیگری راحت‌تر بود و دیدم این بهترین فرصت است که به استانبول بروم و از این شهر بنویسم.»
او در سفرش به استانبول، به مکان‌هایی رفته و تجاربی داشته که اغلب ایرانی‌ها تجربه نمی‌کنند؛ حالا یا اطلاعاتی درباره آن مکان‌ها ندارند یا حتی اگر جاذبه گردشگری شناخته‌شده‌ای باشد، کمتر درباره جزئیات آن می‌دانند. به همین خاطر، این سفرنامه‌نویس، «استامبولی» را بیشتر یک سفرنامه فرهنگی می‌داند تا معرفی شهری مانند «استانبول».

نویسنده درگفتگو با قطب نما می‌گوید که این کتاب جدای از اینکه می‌تواند برای سفرنامه‌خوان‌های حرفه‌ای و همین‌طور دنبال‌کنندگان همیشگی آثار ضابطیان جذاب باشد، برای کسانی که به سفر کردن علاقه دارند و ترکیه در لیست مقاصد بعدی سفر آن‌هاست هم جالب خواهد بود و آن‌ها را نیز جذب خواهد کرد؛ شاید به خاطر اینکه استانبول مقصدی پرطرفدار بین ایرانی‌هاست.
اما سفرنامه‌هایی به سبکی که ضابطیان می‌نویسد، بیش از آنکه یک مقصد گردشگری را برای ما به تصویر بکشد، نگاهی متفاوت درباره سفر به ما می‌دهد؛ ما را در دنیای خیال و تفکرات نویسنده غرق می‌کند و یادمان می‌دهد که جوری دیگر نیز می‌توانیم به شهرها و کشورهای دیگر نگاه کنیم. سفرنامه‌نویسی به این سبک، تاریخ و فرهنگ و مردم‌شناسی یک مقصد را با زبانی روان و خودمانی به ما می‌آموزد و کمک‌مان می‌کند که در سفر بعدی خود، نگاه متفاوت خودمان را به مقصد داشته باشیم.
ضابطیان

http://asremizban.com/vdcd2z0s6yt05.a2y.html

لینک کوتاه