الاشت؛ شهر جاجیم و اکسیژن

شهری کوچک و آرمیده در میان ارتفاعات البرز مرکزی که مردمانی مهربان و مهمانواز دارد. برای رسیدن به آلاشت باید در مسیر جاده تهران_سوادکوه و در محل پلیس راه آزادمهر از جاده اصلی به سمت غرب رفت و ۳۵ کیلومتر مسیر زیبا و دلربای کوهستانی و جنگلی را پیمود.
این شهر چشم نواز که بافت تاریخی آن در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است با بقاع متبرکه، مسجد امام حسین (ع) با معماری منحصر به فرد اثر استاد لرزاده، موزه مردم شناسی، تنها رصد خانه استانهای شمالی، صنایع دستی و جاذبه های طبیعی میزبان گردشگران داخلی و خارجی بسیاری است.
موزه مردم شناسی آلاشت جاذبه ای است که توجه گردشگران بسیاری را به خود جلب می کند. ساختمان موزه قدمتی ۱۵۰ ساله دارد و در سال ۱۳۴۸ به همراه بافت تاریخی شهر آلاشت در فهرست میراث ملی به ثبت رسید.
در این موزه آثار، ابزار و وسایلی از زندگی سالهای نه چندان دور مردم منطقه به نمایش گذاشته شده است. موزه آلاشت سالانه پذیرای هزاران گردشگر است و یکی از پرببینده ترین موزه های مازندران است.
شهرداری آلاشت با هدف یک پروژه فرهنگی شاخص، با راهنمائی و مشاوره اساتید برجسته دانشگاه و با حمایت های علمی و فنی معتبرترین مراکز علمی کشور اقدام به ساخت نخستین رصدخانه استان های شمالی کشور کرد که این پروژه به عنوان مرتفع ترین رصدخانه کشور در سال 86 به بهره برداری رسید.
خاطره سفر به مازندران را بايد با سفر به آلاشت، سرزمين پله کاني و آشيانه عقاب‌ها تکميل کرد، مکاني دور از قيل‌وقال کلان‌شهرها، پر از آرامش کوهستان‌ها، هواي پاک جنگل‌ها و صفاي باطن روستانشينان.
رفت‌وبرگشت ماکوها از ميان تارهاي سپيد، ثانيه‌هاي زندگي زنان بافنده را بر وجود جاجيم جاودانه مي‌سازد تا حکايت‌گر هنر آفرينندگان خود باشد.
 هنوز هم برخي زنان منطقه، معيشت خود را از طريق بافت جاجيم مي‌گذرانند. اين زنان در کارگاه صنايع‌دستي که به همت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري شهرستان سوادکوه در آلاشت داير شده است به بافت انواع جاجيم، شمد و حوله مشغول هستند.
راستی در آلاشت ، پنیر ، کره و عسل طبیعی همراه با نان های محلی را به عنوان صبحانه ای مفصل از دست ندهید.